_{Beeld: Hanna Whittle}

Het lijkt allemaal zo simpel: je gaat naar 'Verbindingen' en kiest 'Wifi in de trein'. Daarna kun je online je ding doen en lekker ff de gratis NS-wifi leegtrekken. Niet dus. Negen van de tien keer staar je naar je scherm tot het tijd is om weer uit te stappen zonder ooit wifi te hebben gehad. Steeds vaker maakt deze grove leugen van de NS dodelijke slachtoffers.

Maar nu is het genoeg. Deze mensen trekken aan de noodrem:

Basisschooljuf Marieke Saly (32)

"Ik ben een astmapatiënt en als ik teveel stress voel, kan ik een aanval krijgen en stikken in mijn kwijl. Ik had al zoveel spookverhalen gehoord over de waardeloze wifi in de trein dat ik het nooit durfde te proberen uit angst voor een stikaanval. Een maand geleden probeerde ik het toch, omdat ik onderweg echt even wat rapportcijfers van mijn leerlingen in het schoolsysteem moest invoeren. En elke keer als ik bijna in het systeem zat, verdween de wifi-verbinding! Drie kwartier heb ik zonder te knipperen naar het scherm van mijn tablet zitten staren tot ik mijn luchtwegen voelde vernauwen. Toen ik zag dat ik daardoor m'n station had gemist, klapten mijn longen dicht en werd het zwart voor m'n ogen. Een dag later kwam ik weer bij bewustzijn op de intensive care met een slang in mijn keel en m'n hele familie hevig snikkend om me heen."

Studente communicatie Rihanna Meijer (25)

"Ik kon mijn ogen niet geloven! Ik maakte verbinding en het werkte! Toen ik vol vreugde riep dat 'Wifi in de trein' het gewoon deed op mijn MacBook keek de hele coupé me aan alsof ik aan het hallucineren was. Hoe vaker ik herhaalde dat het echt waar was, hoe harder ze gingen lachen! Het ging maar door. Ik begon aan mezelf te twijfelen en voelde steeds hardere dreunen in mijn frontale hersenkwab. Ik hoorde een conducteur tegen de anderen zeggen dat ze moesten stoppen, omdat ik er uitzag alsof ik in een psychose zat, maar ze stopten niet. Meer kan ik me van die dag niet herinneren. Dit is inmiddels 3 jaar geleden, ik woon weer bij m'n ouders op zolder en ik hoor het krijsgelach nog elke dag."

Amateurvoetballer Karim Zahouani (17)

"Dus ik ga zitten, druk gierig op die wifi in de trein en daarna op 'Ik ga akkoord met de voorwaarden'. Er gebeurt geen ene moer! Ik doe het weer en weer en weer. Niks! Barca - Real Madrid is al kwartier bezig. Ik werd helemaal para! Ik druk weer, weer, weer. Steeds harder. Eerste helft voorbij! Ik begin echt focking hard te drukken. Tering! Ik breek m'n linkerwijsvinger. Schijt. Ik ga door. Eindstand: al m'n vingers gebroken en geen seconde van de wedstrijd gezien."

Makelaar Winston Schrijers (49)

"Toen ik zag dat de NS gratis wifi in de trein aanbood, besloot ik begin dit jaar mijn Mercedes Benz A-klasse aan een goed doel te schenken en voortaan met de trein te reizen. Het was tijd om eens iets terug te doen voor het milieu! En dan kon ik ook nog eens vooruitwerken in de stiltecoupé van Vlissingen naar Groningen. Mijn eerste treinweek heb ik elke werkdag bijna vijf uur lang verbinding met de treinwifi proberen te maken. Zonder resultaat. Die vrijdag, vlak voor ik aankwam op station Groningen, keek ik zó lang naar het inlog-scherm dat ik dubbel begon te zien. De aders in mijn ogen en nek begonnen steeds sneller te kloppen tot ik al mijn motorische functies verloor. Toen ik met moeite 'help…' over mijn uitgedroogde lippen kreeg, schreeuwde iemand 'Ssstttt! Dit is een stiltecoupé!' Uiteindelijk hebben twee schoonmakers me uit de trein getild en op het perron gelegd. Geen idee hoe ik thuis ben gekomen."