_{Beeld: Hanna Whittle}

'Iemand trek in warme drankeee? Grote koeke? Lekkere gekoelde blikkies dan?! Heb ook spelt-Snelle Jelle's! Vettige BiFi-staven, iemand?!!!' Helaas. Wéér een volle coupé die antwoordt door INEENS collectief naar buiten te staren. De NS railcateraar blijft luxe lekkernijen scanderen, maar niemand gunt haar een blik waardig. Toch beent de studente met een glimlach van oor tot oor verder naar de volgende coupé. In de hoop dat die jetpack vol snacks en kokendheet water iets leger zal raken.

Je moet het maar kunnen, zo'n eenzame bijbaan. Wij waren benieuwd hoe een spoorstewardess het volhoudt om altijd maar genegeerd te worden. Op het traject Nijmegen-Alkmaar troffen we Annemijn (21), wapperend met wat Balisto's en de ogen op standje suïcide.

Hoi Annemijn, nee sorry we willen geen royaal gevulde koek. Hoe ben je erop gekomen om dit werk te doen?
"Ik heb stage gelopen bij Foodora en deelde eerder promotieblikken Bacardi Razz uit op festivals. Dus ik ben al langer bekend met het dragen van jetpacks. Op festivals werd ik vaak door agressieve feestgangers omgeduwd en lag dan als een pissebed op mijn ruggetje tot het festivalterrein weer werd opgeruimd, vier dagen later. Daarom heb ik de overstap gemaakt naar de NS. Ik weet door mijn verleden hoe ik moet omgaan met goedbedoeld medelijden van klanten die 'Ahw' zeggen alsof ze een puppy, pasgeboren baby of huilende moeder uit Aleppo zien. Toen ik de vacature 'flexibele snackverkoper, eenzaamheid is een pre' voorbij zag komen wist ik dus meteen: ik ben een railcateraar!"

Wordt jouw aanwezigheid op prijs gesteld denk je?
"Twijfelgevalletje. Meestal als ik via de intercom omroep dat ik langskom, hoor ik wel een flink kabaal door de trein galmen van mensen die hun spullen pakken of haastig op zoek zijn naar hun oordopjes. Maar laatst trok een oude vrouw aan de noodrem toen ik omriep die dag ook kippenbouillon bij me te dragen. Ik weet niet zeker of ze niet van gediend was van mijn Cup-a-Soup-assortiment of dat ze deze bourgondische levensstijl gewoon niet gewend is. Ben haar voor de zekerheid nog achterna gerend toen ze de Oostvaardersplassen in sprintte."

En toen?
"Niets. Ik heb haar nog wat Kitkat Chunky's toegeworpen en riep dat ze bij mij ook contactloos kon pinnen. Ze schreeuwde nog iets als 'wtf wil je van me?!' voor ze langzaam kopje onder ging in een meertje."

Wat vind je van je werk? Ben je blij? Je oogt heel erg blij.
"Haha, vrienden van me zeggen wel eens dat ik een omgekeerde beroerte heb. Al trapt een groep Feyenoord-supporters mijn gezicht in als ik mijn rugkoffer prepareer op Rotterdam Blaak: die glimlach is pertinent. Is ook een stukje klantvriendelijkheid natuurlijk."

Verkoop je eigenlijk wel eens wat?
"Ja, is wel eens voorgekomen. Vorige maand nog, een plastic beker warm water aan een bejaarde man. Die werd wel geretourneerd in mijn gezicht omdat het lauw zou zijn. Maarja, toch weer even contact gemaakt. Daar slaap ik weken lekker van."