"Ik was soep aan het eten maar toen veranderde de soep in modder en mijn zus lachte me uit maar ze was een vis en ze was een boswachter en ze herkende me niet." NOU EN? Als je ooit de behoefte voelt iemand te vertellen wat je hebt gedroomd: stop jezelf. Hier is waarom.

Emotieloos 😫

Je dromen zijn boeiend voor jou omdat ze iets zeggen over wat jij allemaal voelt. De emoties die in je dromen geraakt worden: ik heb die niet. En als je de emotionele waarde van een droom weghaalt, dan hou je een structuurloze niksigheid over die alleen uit de plakkerige mond van een praatgrage ADHD-peuter zou mogen komen. Zo'n peuter kun je namelijk naar hartelust negeren, en kijkt je niet aan met zo'n afwachtende, vermoeiende "REAGEER OP HOE INTERESSANT DIT IS!"-blik.

Willekeurig 😫

Willekeurige situaties, mensen en dingen aan elkaar knopen, dat kan iedereen. Het is niet zo bijzonder als het lijkt, spons noedels zeeleeuw Marc Rutte burgerservicenummer tarrel Cool Cat Amersfoort. Wat boeit dit? Maar misschien ligt het aan mij en ben ik de enige die willekeur niet zo interessant vindt. Het moge duidelijk zijn dat ik vroeger geen 'Het meisje met de prei'-ringtone had (dus dat de baas van Jamba vakantiehuisjes langs de hele Côte d'Azur bezit is niet mijn schuld).

Onecht 😫

Het is niet "gestoord" als je in een droom een roos uitpoept die zingt dat hij Hitler is. Het is pas gestoord als je in het echt een roos uitpoept die zingt dat hij Hitler is. Bel me alsjeblieft onmiddellijk op zodra dit je overkomt! Ik wil daar in groot detail over horen! Maar als het niet echt is gebeurd, wat boeit het dan? Waarom deze emotieloze, willekeurige en ook nog eens onechte informatie met mij delen?

_{(En ja inderdaad, Jurassic Park is ook niet echt gebeurd, maar dat verhaal heeft tenminste een bevredigende spanningsboog, karakters waar je emotioneel in investeert en een interessant thema over hoe afhankelijkheid van technologie onze ondergang kan betekenen. R.I.P. Dennis Nedry, je gulzigheid was een inspiratie en een waarschuwing tegelijk.)}