Het is verschrikkelijk om te worden geweigerd door een doorbitch, want:

• Je hele plan voor de avond schudt op z'n grondvesten;
• Je staat best wel voor lul;
• De persoonlijke afwijzingsissues die je ooit hebt opgelopen omdat je vader niet van je houdt worden opgerakeld, en dat doet pijn.

We hebben allemaal weleens een van onderstaande, trieste argumenten gebruikt. Want we zijn wanhopig en willen zo snel mogelijk ontsnappen aan zo'n afgrijselijke weigersituatie. Maar... schraap je laatste restjes zelfrespect van de met lege envelopjes bezaaide grond, en zeg deze dingen gewoon liever niet.

"Ik ken de DJ."

Dit lijkt voor jezelf misschien heel wat, maar de waarheid is dat niemand naar je LinkedIn heeft gevraagd. Besef vooral dat "Ik ken de DJ" voor de doorbitch 9 van de 10 keer gewoon niet waar is. Meestal betekent het dat je in 2011 op een huisfeestje een nakkie van de DJ hebt gekregen toen hij nog niet bekend was, maar slechts een irritante guy die de hele tijd op de laptop ~diepzinnige~ housenummers van 18 minuten aanzette terwijl iedereen gewoon Party Rock Anthem wilde horen.

"We komen hier 500 euro uitgeven."

"En als je ons niet binnenlaat gaan we al dat geld uitgeven op een plek die ons wél verwelkomt!" Het lijkt misschien alsof jouw zuurverdiende centen ertoe doen, maar het werk van een doorbitch is niet gebaseerd op zo veel mogelijk geld de club binnenhalen. Anders zou het in de club wel stikken van de bankiers. "Hé Lodewijk, heb je gehoord dat de topman van Shell Holding de aantrekkende dividendgroei van het concern heeft gedevalueerd? En was jij ook zo uit je reet op Dekmantel?"

"Weet je wel wie ik ben?"

Oh fuck, u bent de hoofdredacteur van DJ Club Fanworld, de nieuwe blogspot over het nachtleven van Utrecht? Laat me onmiddellijk dit koord van rood velours voor u losmaken, majesteit!

"Nee serieus, ik ken de DJ persoonlijk, ik bel hem even. Oh hij neemt niet op. Maar zie me bellen!"

Het zou nog geloofwaardiger zijn als je opeens zou zeggen dat je de DJ bént.

"Oké oké luister, ik kén de DJ niet, ik bén de DJ."

🙄

"Ik sta al een uur in de rij."

Zeg dit niet! Het is, in tegenstelling tot hoe het misschien voelt, je eigen probleem. De doorbitch is niet de reden dat jij de beslissing hebt genomen ergens een uur in de rij te gaan staan, in plaats van een House of Cards-marathon te houden op je bank terwijl je wegkruipt onder een heerlijk warme pizza.

"Ik ben helemaal met de taxi gekomen."

En anderen zijn helemaal door de kou komen fietsen met hun houten been terwijl ze net gehoord hebben dat hun ouders gaan scheiden. De persoonlijke schade die je hebt geleden gaat geen enkele doorbitch overtuigen.

"Kun je de persoon die me op de lijst zou zetten even halen?"

Hier is een ding dat níet gaat gebeuren: de doorbitch laat de gastenlijst vallen, rent naar binnen, worstelt zich door de kolkende mensenmassa op de dansvloer, klimt de DJ booth in, trekt de stekker van de mixer eruit, pakt de microfoon op en vraagt: "Hallootjes dames en heren en een hele goeienavond! Is Marlies hier? Kevin wil graag naar binnen maar Marlies is vergeten hem op de lijst te zetten! De muziek gaat niet aan voor ik Marlies heb gevonden! Waar is Marlies?"

"Hier kom ik nooit meer!"

Als je ook maar een klein beetje eigenwaarde hebt, dan denk je dat jouw klandizie iets te betekenen heeft binnen het complexe kapitalistische systeem waarin wij leven. In de praktijk beteken je helaas niks. Dit is moeilijk te accepteren, maar hoe eerder je het doet, hoe gelukkiger je zult zijn. Je kunt 'Hier kom ik nooit meer!' schreeuwen, maar de club gaat deze week geen heftig, emotioneel gesprek met de boekhouder voeren over jou.