Het is altijd hetzelfde liedje.

1) Het begint allemaal met een bescheiden condoleancebericht:
Dit beperkt zich meestal tot een 'R.I.P.' of een 'wat erg zeg' en daarna misschien een mooi plaatje of filmpje van de overledene. Even erkennen dat iemand dood is en weer door met je leven. Gewoon normaal doen, kan prima.

2) Maar dan verschijnt het eerste narcistische, megalomane bericht:
'Hey, ik kende hem ook hoor, mijn tante heeft ooit via Marktplaats een oude elektrische tandenborstel gekocht bij de nicht van Antonie Kamerling, RIP!' Of erger nog: 'Ik was een keer bij een Amy Winehouse concert en toen keek ze me aan, ik weet het zeker, krijg kippenvel als ik er aan terug denk.'

3) Als iedereen de condoleances zat begint te worden, verschijnen de eerste zure, veroordelende berichten:
Waarin wordt beweerd dat 'iedereen nu opeens fan is van David Bowie'. Het zure mormel dat dit soort dingen schrijft is ertoe in staat om te checken of jij überhaupt wel een fanpagina van de dode celeb hebt geliked, als 'ie je betrapt op het posten van een rest in peace'je. Daarnaast zal deze persoon je óf laten weten dat hij 'al fan was van zijn of haar werk voor jij überhaupt kon lopen', óf hij zal je afschilderen als een meeloper omdat je je laat meeslepen in collectieve rouw. Dat mag namelijk alleen wanneer er een vliegtuig vol Nederlanders is neergestort.

4) Natuurlijk is er ook altijd iemand met het politiek correcte bericht:
Er zijn altijd mensen die je erop zullen wijzen dat er op de sterfdag van je favoriete actrice, artiest of circusclown ook 400 peuters in Zuid-Sudan zijn vermoord en oh ja, of we daar ook even over kunnen tweeten/schrijven/rouwen? Dit soort tweets en Facebookposts beginnen bijna altijd met de tekst: 'Kunnen we het misschien ook even over ... hebben?'

5) En als de eerste schrik een beetje weggeëbt is, verschijnt al gauw het eerst semi-humoristische bericht:
Een smeekbede om aandacht en internetpunten. Altijd geschreven door mensen die geen problemen hebben met kwetsende maar vooral ook doodsaaie woordgrappen over dode mensen. Dit soort humorhobbyisten zullen nooit schromen om bijvoorbeeld een foto van Morgan Freeman te plaatsen met daarboven de tekst 'RIP Nelson Mandela'. Kom maar door met die likes.

6) De media zijn niet zo snel, maar hey, daar is het eerste click-geile nieuwsbericht al:
Hierin worden tweets van bekende en onbekende Nederlanders verzameld en voorzien van een nietszeggende titel in de trant van 'Nederland reageert geschrokken op dood van ...' Ga er maar van uit dat er, na het verschijnen van zo'n artikel, ergens in Amsterdam een hoofdredacteur tevreden achteroverleunt en 'content is king' tegen zichzelf murmelt terwijl 'ie Google Analytics F5't.

_{Foto Nikkie Plessen is eigendom van Axor Business Media.}

Zulke tweets zijn tenslotte HARD NIEUWS:

7) En dan is er tot slot altijd weer diezelfde zeur in je timeline, met een meta-kritisch zeurbericht:
Geschreven door een persoon die bij elke dode celebrity weer klaagt over de aandacht die ze krijgen, maar deze onvrede uit door er zelf óók een Facebookstatus of tweet aan te wijden. Zo worden er misschien wel nog wat likes gescoord én zijn al zijn of haar vrienden op de hoogte van de anarchistische denkwijzen die hun dappere Facebookvriend erop na houdt.