Beste homoseksuele stadgenoten,

We begrijpen hoe belangrijk het is dat jullie één keer per jaar aan iedereen in Nederland laten zien dat jullie bestaan. Maar kunnen jullie dat misschien doen zonder dat iemand het merkt?

Wij, de bewoners van de Amsterdamse grachtengordel, vinden het een kwalijke zaak dat zelfs in onze tolerante stad nog mensen worden onderdrukt vanwege hun seksuele geaardheid. En we beweren echt niet dat uitgescholden worden voor 'kankerhomo' net zo erg is als dat wij tijdens de Canal Parade geluidsoverlast van jullie ondervinden in onze woning. Maar op zaterdagmiddag Yacht Vision kijken op RTL4 is een van onze favoriete bezigheden. Moeten wij onze passie voor plezierjachten en andere nautische zaken opzij zetten? Is dat ook geen onderdrukking?

Vorig jaar waren wij tijdens de Canal Parade naar Yacht Vision aan het kijken en hadden we door al dat lawaai op de gracht verstaan dat het elegante design van het nieuwe jacht van Heesen 'ten gunste' was van de ruimtelijkheid van het vaartuig. In de showroom hoorden we dat er 'ten koste' was gezegd... Toen hebben we het jacht met tegenzin gekocht.

We kunnen ons niet eens voorstellen hoe het moet zijn als je door je geaardheid beperkt wordt in wie je bent. Maar als wij ons door onze privé-kapitein Frank-Jan over de heldere wateren van de mooie Middellandse Zee laten voeren op ons nieuwe jacht, dan kunnen we niet languit liggen, maar moeten wij onze benen een klein beetje optrekken. Is dat niet ook een vorm van beperkt worden in wie je bent?

De vijf en een half uur geluidsoverlast die de Canal Parade ons per jaar oplevert is ons te veel onderdrukking en te veel beperking. We dachten dat jullie homoseksuelen wel zouden begrijpen hoe dat voelt. Graag willen we jullie daarom verzoeken om jullie heil elders te zoeken. Misschien in een geluidsdichte ruimte, zoals een kast?

Groet,

De bewoners van de Amsterdamse grachtengordel

P.S. Het zou mooi zijn als men eens zou accepteren dat wij er niet zelf voor gekozen hebben om op de grachtengordel te wonen. En wanneer accepteert men eens dat zeiken een onderdeel is van ons karakter waar we niks aan kunnen doen? We were born this way.